Deo zbornika Uvod u softversko inženjerstvo

Objektno-orijentisano programiranje

Objektno-orijentisano programiranje je pristup razvoju računarskih programa koji imitira način na koji su objekti definisani u realnom svetu.

U okviru objektno-orijentisanog programiranja računarski program se tretira kao niz objekata koji sarađuju u cilju izvršavanja određenog zadatka. Svaki objekat je poseban deo programa, koji interaguje sa drugim delovima programa na specifičan, kontrolisan način.

Kao primer iz realnog života, razmotrimo stereo sistem. Najveći broj stereo sistema sastavljen je od velikog broja različitih objekata, koji se najčešće nazivaju komponente, kao što su:

• zvučnici koji reprodukuju zvuke srednje i visoke učestalosti
• posebna komponenta (Subwoofer) koja reprodukuje basove
• prijemnik koji prima signale radio stanica
• CD plejer koji čita zvučne podatke sa CD-a.

Sve navedene komponente su projektovane tako da interaguju jedne sa drugima korišćenjem standardnih ulaznih i izlaznih konektora. Čak i u slučaju da ste kupili zvučnike, subwoofer, primenik i CD plejer različitih proizvođača, možete ih kombinovati i formirati stereo sistem.

U slučaju objektno-orijentisanog programiranja važi potpuno identičan princip: svoj program kreirate kombinujući novokreirane objekte i postojeće objekte, primenjujući prilikom povezivanja odgovarajuće standardne postupke.

Izvor: Lora Limej, Rodžers Kedenhed, Java 6 naučite za 21 dan, Beograd, 2007.